Słownik Ślonskiwww.slownikslaski.pl
Jo sam nie byda dużo godoł, bo bych zarozki musioł iść do dom. Staro czeko z łobiadym. Jak niy puda, bydzie łostuda. Dziecka czekajom, Starego nie majom. Pies szczeko, Teść się wscieko. Jednym słowym pedzieć Musza lecieć!
W zimie je pieruchowo zima i cima je. I robić tyż co nima. A jak śniega nima to już je blank cima. Beztóż to dziecka bałwana lepiom co zima, coby kożdego blyndowoł w łepol. Stoi sie taki i blynduje kożdego, kery sie szpetnie wejrzi na niego Stoi i czeko, aż wiosna przidzie przidzie i co? i już gizda niy bydzie!
Kominiorze, kominiorze, chyto sie za knefel fto ino może. Nawet gliniorze, farorze i babiorze. Późnij ino trzy baby w brelach I szczęśliwo mosz niedziela Mono poznosz jako frela! Wiedzom ło tym kominiorze I kasujom jak za zboże Za kalyndorze... Takie som te nasze kominiorze Ftoś powiy to zabobon je Na to jo mu godom spróbuj sie Może i Ciebie szczynście sie trefi... Niy marudź chytej za kneflik!
Jedyn orzeł, ptok nad ptoki, Umysł mioł niyzbyt szyroki. W telewizjo ślypia wlepiył I tak swoja dusza krzepiył. Połoglondoł kryminały, Pogupiały serial cały, Komedyje i horrory, Film fantasy i love story. Dyć łod tego łoglondanio, Zmiyniył sie niy do poznanio I zmarnioł, że patrzeć przikro. Hned tyż skrzidła mu zaniknom!
Jedyn yjzel, czyli osioł, Kańs se swoja tasza posioł, Kaj na druge mioł śniodanie, sznity dwie i kompot z banie. Ale głod mioł pieronowy I sie wzion za żarcie trowy. Do dziś zostoł przi tyj paszy Bo se jeszcze niy znod taszy!
Dieta fest łodchudzanego, To przeca je nic trudnego! A jak już mi głod doskwiyra, Pija kawa jak siykyra, Zakurza sie cygareta, Dźwigna piwo, szczela seta. Gdy to jeszcze niy pomoże, To sie wosztu zjym w komorze! Tak to dziynnie pościć szłoby, Yno szkoda mi wątroby!
Ludzie w świynta wielkanocne, Warzom jajec pełne kopce! Kupujom tyż balerony, Woszt do grzonio i wyndzony, Jakoś kaczka i rolady I coś jeszcze na łobiady. Potym jeszcze apluziny, Liter gorzołki, parfiny, Cygarety i kroszonki I coś jeszcze dlo małżonki. Zmynczoni tym rychtowaniym, W świynta drzymiom na tapczanie. Wiync sie pytom: O Gupoto! Czy zmartwychwstoł Chrystus po to?
Pod niskim pułapym dnia pobladło, wieczór sie pumału wstróne dómu skłanio, cosi sie szarego po izbie rozsiadło, niewidzialną ścianą świat oku zasłanio. W piecu tylko ogiyń, kole serca grzeje, iskra z popielnika stare bojki prawi, teraz rzeczywistość jak dym sie rozwieje i ciepłe wspómniyni tej chwili zostawi. Zaroz też w kuminie wiater na głos płacze, zapomniane dzieje nabiyrają życio, tu grają bajkowi złocóni trębacze, wychodzą sotóny i duchi z ukrycio. A dziwy i cuda sie mnożą i żyją, choć fajka starzika coroz słabij dymi, hned wszystki rozumy sie kansi pokryją, wspómniynia i baje królują nad nimi. A szaro godzinka coroz więcyj szarnie, jeszcze wspómniyń cosi i na jutro zbyło, jyny nowo iskra ćme cicho rozgarnie i godzinkę szaróm jakby sie prześniło. Nie wrócą już isto ty chwile bajkowe, bo szare godziny wygnali do siyni, dzisio są zabawy i radości nowe, gdóż ich na te szarość cudowną zamiyni?